Podobnie wykazano, że błędy zmniejszają się wykładniczo wraz ze wzrostem liczby kubitów.
Praca stanowi dalszy postęp w dziedzinie obliczeń kwantowych i pokazuje, że w praktyce możliwe jest zmniejszenie współczynnika błędów, jednak jest to wciąż proces bardzo wstępny i daleki od stworzenia ostatecznego komputera kwantowego, twierdzą źródła, z którymi konsultowało się EFE.
Misją komputerów kwantowych – wciąż prototypów – podobnie jak misji konwencjonalnych komputerów i superkomputerów, jest wykonywanie operacji, które te pierwsze realizują w zupełnie inny sposób: działają na poziomie atomowym i w związku z tym podlegają prawom fizyki kwantowej (odpowiedzialnej za odkrywanie świata w bardzo małych skalach przestrzennych). Komputery kwantowe wykorzystują kubity (podstawową jednostkę informacji kwantowej), a nie bity (jak tradycyjne).
Problem polega na tym, że systemy kwantowe są bardzo wrażliwe na szumy – zmiany temperatury i światła – co może zakłócać obliczenia, a sytuacja staje się gorsza wraz ze wzrostem rozmiaru układu. Rozwiązaniem problemu jest więc skorygowanie błędów kwantowych i to jest jedno z najważniejszych zadań (klasyczne komputery są już budowane wykorzystujące te mechanizmy).
